.jpg)
Οι εποχές που οι τράπεζες λειτουργούσαν με γνώμονα την παροχή παράτασης χρόνου σε υπερχρεωμένες επιχειρήσεις και είχαν την πολυτέλεια να προχωρούν σε σταδιακή διαγραφή απαιτήσεων φαίνεται ότι έχει παρέλθει οριστικά.
Τα πρώτα δείγματα της νέας τακτικής που υιοθέτησαν εδώ και αρκετούς μήνες έγιναν ορατά για τα καλά σε κλάδους όπου υπάρχει πληθώρα επιχειρήσεων με προβλήματα όπως τα ΜΜΕ, οι ιχθυοκαλλιέργειες το λιανικό εμπόριο και ο κλάδος των ξενοδοχείων.
Το νέο νομοθετικό πλαίσιο που εγκρίθηκε από το Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής (ΚΥ.Σ.ΟΙ.Π.) την περασμένη Τετάρτη και που θα φέρει σύντομα στη βουλή προς ψήφιση ο Γ. Σταθάκης, είναι προφανές ότι τους επόμενους μήνες αναμένεται να επισπεύσει το κύμα αναδιάρθρωσης επιχειρήσεων που ήδη έχει ξεκινήσει, κάτι που θα μεταφραστεί σε «διασώσεις» αλλά και λουκέτα. Και αυτό γιατί ο νέος νόμος προβλέπει τη σύσταση εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης δημόσιων και ιδιωτικών οφειλών των επιχειρήσεων και των επιτηδευματιών και θα αφορά όλες τις επιχειρήσεις, χωρίς να αποκλείονται οι ατομικές και οι ελεύθεροι επαγγελματίες, που κατά την ημερομηνία έναρξης ισχύος του νόμου θα είναι υπερχρεωμένες καθώς και όλα τα χρέη προς Τράπεζες, Δημόσιο, Ασφαλιστικά Ταμεία και λοιπούς ιδιώτες πιστωτές.
Οσοι ενταχθούν εκεί μάλλον θα σωθούν, ενώ όσοι δεν τα καταφέρουν όπως όλα δείχνουν θα κατεβάσουν ρολά. Ως προς το περιεχόμενο των λύσεων δεν θα υπάρχουν περιορισμοί, καθώς θα μπορούν να αφορούν πολυετείς επιμηκύνσεις της περιόδου αποπληρωμής, διαγραφές μέρους των οφειλών ή και άλλους τρόπους ρύθμισης ή αναδιάρθρωσης του χρέους. Κάθε περίπτωση θα εξετάζεται στη βάση διαφανών και κοινά αποδεκτών κριτηρίων.
Η βιωσιμότητα των μικρότερων επιχειρήσεων θα κρίνεται σύμφωνα με ένα αυτοματοποιημένο σύστημα ανάλυσης, ενώ των μεγαλύτερων θα αξιολογείται από ανεξάρτητο εκτιμητή. Εάν η διαδικασία καταλήξει σε συμφωνία μεταξύ του οφειλέτη και των πιστωτών που αντιστοιχούν τουλάχιστον στο 60% της συνολικής οφειλής, η υπόθεση θα παραπέμπεται σε δικαστή προς επικύρωση. Σε μια τέτοια περίπτωση η δικαστική απόφαση θα επιβάλλει τη συμμόρφωση του συνόλου των πιστωτών. Ο μηχανισμός αναδιάρθρωσης θα είναι δομημένος με τρόπο που θα αποκλείει επιχειρήσεις που δεν αποπληρώνουν χρέη κατ’ επιλογή τους (στρατηγικοί κακοπληρωτές) και θα επικεντρώνεται στη διάσωση υγιών, κατά τα άλλα, επιχειρήσεων.
Για να διασφαλιστεί αυτό θα αξιοποιείται κάθε διαθέσιμο πληροφοριακό στοιχείο για την περιουσιακή κατάσταση των ιδιοκτητών της επιχείρησης (δηλώσεις στην εφορία, καταθέσεις σε τράπεζες κ.λπ.)
Χάθηκαν δύο χρόνια
Πριν από περίπου δύο χρόνια, στο πλαίσιο της προσπάθειας που είχε ξεκινήσει τότε από την ΤτΕ για την αντιμετώπιση των «κόκκινων» δανείων, είχαν παρουσιαστεί σχετικές μελέτες από τις εταιρείες Grant Thortnon, Price Waterhouse Coopers και KPMG. Μάλιστα τα ευρήματα συζητήθηκαν και σε σχετική ημερίδα και το συμπέρασμα που είχε προκύψει δεν ήταν άλλο από την άμεση υιοθέτηση εξωδικαστικής λύσης για τη διευθέτηση χρεών με ταχείες διαδικασίες, προκειμένου να υπάρξουν γρήγορα αποτελέσματα με θετική επίπτωση στην οικονομία και ελάχιστο διοικητικό βάρος.
Η λύση της διευθέτησης χρεών, όπως είχε ειπωθεί, θα λειτουργούσε εξυγιαντικά για όλο το σύστημα, επιτρέποντας στις επιχειρήσεις που επιβίωσαν να αναπτυχθούν, αλλά και να απελευθερωθούν πόροι από τα λιμνάζοντα χρέη. Από τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν προέκυπτε ότι το 20% των οφειλών επιχειρήσεων προς τις τράπεζες προέρχονταν από μη βιώσιμες εταιρείες. Σήμερα το ποσοστό αυτό υπολογίζεται ακόμη υψηλότερα, καθώς την τελευταία διετία οι επιχειρήσεις είχαν να αντιμετωπίσουν πέραν των δανείων και την σημαντική αύξηση της φορολογίας και των ασφαλιστικών εισφορών, αλλά και τον εφιάλτη των capital controls.
Από τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν τότε προέκυπτε ότι από τις 2.959 επιχειρήσεις που ελέγχθηκαν ο αριθμός των μη βιώσιμων προσδιορίστηκε σε 650. Σύμφωνα με την ελεγκτική εταιρία, με βάση τα στοιχεία του 2014, που η συνολική χρηματοδότηση των επιχειρήσεων ανέρχονταν στα 124 δισ. ευρώ, οι εκτιμήσεις διαμόρφωναν τις χρηματοδοτικές ανάγκες αναδιάρθρωσης των επιχειρήσεων προκειμένου να ξεκαθαρίσει το πεδίο των βιώσιμων και μη βιώσιμων, στα 25 δισ. ευρώ και το κόστος αναχρηματοδότησης αυτών που έχουν βιώσιμα χαρακτηριστικά σε επιπλέον 10 δισ. ευρώ. Ο οίκος εκτιμούσε ότι η αναδιάρθρωση των χρεών των μη βιώσιμων εταιρειών θα απελευθέρωνε ρευστότητα, αλλά και περιουσιακά στοιχεία ύψους 2 δισ. ευρώ, τα οποία θα αποδίθδονταν στην παραγωγή. Με τον τρόπο αυτό θα μπορούσαν να κινητοποιηθούν κεφάλαια 7 δισ. ευρώ, καθώς η αναχρηματοδότηση της εταιρικής οικονομίας θα δημιουργούσε πολλές ευκαιρίες εξαγορών και συγχωνεύσεων.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου