.jpg)
Ως ένδειξη εκτίμησης και σεβασμού, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Βασιλιτσιωτών «Η Φανερωμένη», του Δήμου Πύλου-Νέστορος, τίμησε το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου, παρουσία πλήθους κόσμου, τον υπέρμαχο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δικηγόρο του Ν. Μαντέλα, Γιώργο Μπίζο.
Στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα του Πολιτιστικού Συλλόγου, στο χώρο του παλιού Δημοτικού Σχολείου του χωριού, έγινε η απονομή τιμητικών πλακετών από τον πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Βασιλιτσιωτών «Η Φανερωμένη», καθώς και το δήμαρχο Πύλου-Νέστορος.
Την εκδήλωση άνοιξε με ομιλία του ο αρχιμανδρίτης Θεόφιλος Πιρπιρής, ως εκπρόσωπος του μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσοστόμου, μεταφέροντας τις ευλογίες του. Οι δε βουλευτές Μεσσηνίας, Δημήτριος Σαμπαζιώτης και Θανάσης Πετράκος, απέστειλαν μήνυμα, εξαίροντας τη σημαντικότητα του έργου του κ. Μπίζου στον τομέα του ανθρωπισμού και του αγώνα κατά του ρατσισμού.
Η αντιπεριφερειάρχης Μεσσηνίας, Ελένη Αλειφέρη, συγκινημένη, αναφέρθηκε στο χάρισμα της πρωτοπόρας σκέψης του και την ικανότητά του να αναδείξει τις δυνατότητες της Νομικής Επιστήμης στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Από την πλευρά του, ο δήμαρχος Πύλου-Νέστορος και α’ αντιπρόεδρος της ΚΕΔΕ, Δημήτρης Καφαντάρης, μίλησε για τα συναισθήματα υπερηφάνειας όλων των δημοτών, καθώς «ένας συμπατριώτης μας, παρά τις δυσκολίες του ρατσιστικού καθεστώτος, αγωνίστηκε με ζήλο για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κατορθώνοντας να αποδείξει παγκοσμίως ότι οι Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων προασπίζονται την Ειρήνη, την Ελευθερία και τη Δημοκρατία».
Με τη σειρά του, ο πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Βασιλιτσίου, Βασίλης Μάραντος, καλωσόρισε τον κ. Μπίζο στη γενέτειρά του, και του ευχήθηκε υγεία, μακροημέρευση, διαρκή δραστηριότητα και μαχητικότητα, ενώ- μεταξύ άλλων- πρότεινε να δοθεί το όνομα του Γιώργου Αντωνίου Μπίζου στη νέα πλατεία του χωριού.
Τέλος, ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Βασιλιτσιωτών «Η Φανερωμένη», Παναγιώτης Λυμπέρης, τονίζοντας μερικές από τις σημαντικές πτυχές της ζωής του Γιώργου Μπίζου, όπως αυτή της καταγραφής του ονόματός του σε βιβλία της Νότιας Αφρικής, αλλά και όλου του κόσμου, λόγω της συμβολής του στον αγώνα κατά του ρατσισμού, μίλησε για την απλότητα που τον χαρακτήριζε.
Αξιοσημείωτη η ομιλία του κ. Μπίζου, όπου ανέφερε πως από καθαρή τύχη το 1941 φυγάδευσε με τον πατέρα του τους Νεοζηλανδούς στρατιώτες, καταλήγοντας στη Νότια Αφρική, όπου ξεκίνησε η περιπέτειά του. Δεν παρέλειψε να μιλήσει για τη φιλία του με τον Ν. Μαντέλα, τονίζοντας τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν εκείνη την εποχή λόγω του ρατσιστικού καθεστώτος. Αναφέρθηκε στη στήριξη ενός ολόκληρου λαού και περισσότερο των νέων ανθρώπων, στον αγώνα του κατά του απαρτχάιντ, καθώς, όπως τόνισε, «πρέπει να ξέρετε ότι κανείς δεν τα καταφέρνει μόνος του και πάντα είναι αναγκαίο να στηριζόμαστε ο ένας στον άλλον».
Ο Γιώργος Μπίζος γεννήθηκε στο Βασιλίτσι το 1928. Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σε ηλικία 13 ετών, μαζί με τον πατέρα του, μετανάστευσε στη Νότιο Αφρική. Έπειτα από δυσκολίες κατάφερε το 1948 να ξεκινήσει τη φοίτησή του στο Πανεπιστήμιο του Witwatersrand, σπουδάζοντας Νομικά. Εκεί γνώρισε τον Ν. Μαντέλα, με τον οποίο τους έδεσε δυνατή φιλία, ενώ αργότερα συνεργάστηκαν μαζί με άλλα ηγετικά στελέχη του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου, στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μία από τις κύριες ενασχολήσεις του είναι ο αγώνας του για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Έχει τιμηθεί από δεκάδες οργανισμούς σ’ όλο τον κόσμο για την προσφορά του στην αποκατάσταση της δημοκρατίας.
Στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα του Πολιτιστικού Συλλόγου, στο χώρο του παλιού Δημοτικού Σχολείου του χωριού, έγινε η απονομή τιμητικών πλακετών από τον πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Βασιλιτσιωτών «Η Φανερωμένη», καθώς και το δήμαρχο Πύλου-Νέστορος.
Την εκδήλωση άνοιξε με ομιλία του ο αρχιμανδρίτης Θεόφιλος Πιρπιρής, ως εκπρόσωπος του μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσοστόμου, μεταφέροντας τις ευλογίες του. Οι δε βουλευτές Μεσσηνίας, Δημήτριος Σαμπαζιώτης και Θανάσης Πετράκος, απέστειλαν μήνυμα, εξαίροντας τη σημαντικότητα του έργου του κ. Μπίζου στον τομέα του ανθρωπισμού και του αγώνα κατά του ρατσισμού.
Η αντιπεριφερειάρχης Μεσσηνίας, Ελένη Αλειφέρη, συγκινημένη, αναφέρθηκε στο χάρισμα της πρωτοπόρας σκέψης του και την ικανότητά του να αναδείξει τις δυνατότητες της Νομικής Επιστήμης στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Από την πλευρά του, ο δήμαρχος Πύλου-Νέστορος και α’ αντιπρόεδρος της ΚΕΔΕ, Δημήτρης Καφαντάρης, μίλησε για τα συναισθήματα υπερηφάνειας όλων των δημοτών, καθώς «ένας συμπατριώτης μας, παρά τις δυσκολίες του ρατσιστικού καθεστώτος, αγωνίστηκε με ζήλο για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κατορθώνοντας να αποδείξει παγκοσμίως ότι οι Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων προασπίζονται την Ειρήνη, την Ελευθερία και τη Δημοκρατία».
Με τη σειρά του, ο πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Βασιλιτσίου, Βασίλης Μάραντος, καλωσόρισε τον κ. Μπίζο στη γενέτειρά του, και του ευχήθηκε υγεία, μακροημέρευση, διαρκή δραστηριότητα και μαχητικότητα, ενώ- μεταξύ άλλων- πρότεινε να δοθεί το όνομα του Γιώργου Αντωνίου Μπίζου στη νέα πλατεία του χωριού.
Τέλος, ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Βασιλιτσιωτών «Η Φανερωμένη», Παναγιώτης Λυμπέρης, τονίζοντας μερικές από τις σημαντικές πτυχές της ζωής του Γιώργου Μπίζου, όπως αυτή της καταγραφής του ονόματός του σε βιβλία της Νότιας Αφρικής, αλλά και όλου του κόσμου, λόγω της συμβολής του στον αγώνα κατά του ρατσισμού, μίλησε για την απλότητα που τον χαρακτήριζε.
Αξιοσημείωτη η ομιλία του κ. Μπίζου, όπου ανέφερε πως από καθαρή τύχη το 1941 φυγάδευσε με τον πατέρα του τους Νεοζηλανδούς στρατιώτες, καταλήγοντας στη Νότια Αφρική, όπου ξεκίνησε η περιπέτειά του. Δεν παρέλειψε να μιλήσει για τη φιλία του με τον Ν. Μαντέλα, τονίζοντας τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν εκείνη την εποχή λόγω του ρατσιστικού καθεστώτος. Αναφέρθηκε στη στήριξη ενός ολόκληρου λαού και περισσότερο των νέων ανθρώπων, στον αγώνα του κατά του απαρτχάιντ, καθώς, όπως τόνισε, «πρέπει να ξέρετε ότι κανείς δεν τα καταφέρνει μόνος του και πάντα είναι αναγκαίο να στηριζόμαστε ο ένας στον άλλον».
Ο Γιώργος Μπίζος γεννήθηκε στο Βασιλίτσι το 1928. Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σε ηλικία 13 ετών, μαζί με τον πατέρα του, μετανάστευσε στη Νότιο Αφρική. Έπειτα από δυσκολίες κατάφερε το 1948 να ξεκινήσει τη φοίτησή του στο Πανεπιστήμιο του Witwatersrand, σπουδάζοντας Νομικά. Εκεί γνώρισε τον Ν. Μαντέλα, με τον οποίο τους έδεσε δυνατή φιλία, ενώ αργότερα συνεργάστηκαν μαζί με άλλα ηγετικά στελέχη του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου, στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μία από τις κύριες ενασχολήσεις του είναι ο αγώνας του για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Έχει τιμηθεί από δεκάδες οργανισμούς σ’ όλο τον κόσμο για την προσφορά του στην αποκατάσταση της δημοκρατίας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου